In Exodus 20:8-11 stelt de Bijbel duidelijk dat “de zevende dag de sabbat is van de Heer, uw God.” Dus waarom rusten en aanbidden zo velen op een andere dag van de week?

Wanneer is de sabbat? Is het zaterdag of zondag? Zou het kunnen dat de christelijke kerk heeft toegestaan dat de traditie van de mens Gods weg overschaduwt? Waarom maakt het uit welke dag de ware dag van aanbidding is en welke de vervalste sabbat?

De “eerste dag”, of zondag, wordt slechts acht keer genoemd in het Nieuwe Testament. Sommige van deze verzen beschrijven hoe vrouwen op zondag terugkeerden naar het graf van Jezus om het lichaam van Christus klaar te maken (Marcus 16:1-2, Marcus 16:9, Matteüs 28:1, Lucas 24:1, Johannes 20:1). Jezus werd op vrijdag gekruisigd; ook de “voorbereidingsdag” genoemd, omdat ze zich moesten voorbereiden op Gods heilige sabbatdag, zaterdag. Jezus rustte in het graf op sabbat, de “zevende dag” van de week, en stond op op zondag, de “eerste dag”.

Als we naar andere verzen kijken die de “eerste dag” in het Nieuwe Testament noemen, zien we geen spoor van verandering. Veel christenen lazen in Lucas 4:16 dat Jezus, “zoals Zijn gewoonte was”, op de sabbat naar de kerk ging. Christus zei in Mattheüs 24:20 dat Zijn discipelen 40 jaar na het kruis de zevende dag sabbat zouden houden. Dus Jezus veranderde de sabbat niet! De Bijbel belooft in Hebreeën 13: 8: “Jezus Christus is Dezelfde gisteren, vandaag en voor immer.” God veranderde de sabbat niet, Jezus wilde de sabbat niet veranderen, en de discipelen konden de sabbat niet veranderen! (Handelingen 5:29)

We kunnen naar Bijbelse profetieën kijken om te zien hoe Gods sabbat veranderd had kunnen worden in een vervalsing. In Daniël 7: 2-3 zag Daniël vier grote beesten uit de zee komen. Daniël beschrijft de beesten als een leeuw, een beer, een luipaard en een beest met tien horens. Vers 17 stelt dat de beesten vier koningen of koninkrijken vertegenwoordigen.

De meeste bijbelgeleerden zijn het erover eens dat het vierde beest het Romeinse Rijk vertegenwoordigt. Daniël 7: 8 zegt: “Ik dacht aan de horens, en er kwam nog een andere hoorn, een kleintje, tussen hen op.” Deze kleine hoorn komt tevoorschijn tussen de eerste tien hoorns, na de val van Rome. Daniël 7:25 voorspelt: “Hij [de kleine hoorn] zal pompeuze woorden spreken tegen de Allerhoogste, zal de heiligen van de Allerhoogste vervolgen en zal van plan zijn tijden en wetten te veranderen. De Bijbel vertelt ons dat de heiligheid van de zondag voortkomt uit de traditie van de mens, veranderd van de wet van God. Het is Jezus Zelf in Mattheüs 15: 3-9 die zegt “tevergeefs eren zij Mij, terwijl zij leringen leren die geboden van mensen zijn.” God zegt dat de sabbat een geweldig teken is. (Ezechiël 20:12; Exodus 31:16)

Het is een teken van onze loyaliteit aan Christus. Het is een teken dat we kunnen rusten in het voltooide verlossingswerk door Christus. De bijbelse sabbat is zo belangrijk voor God dat Hij hem in steen schreef! Ben je bereid om te volgen waar Jezus ook naartoe leidt? De weg is misschien smal, maar de weg van Jezus leidt naar de boom des levens in de stad van God.

Voor de meeste christenen is zondag de rustdag. Toch zijn er wereldwijd miljoenen gelovigen die niet de zondag maar de sabbat als rustdag houden. En hun aantal groeit met duizenden per dag. Wat beweegt deze christenen tot die keuze?

Het antwoord op deze vraag heeft alles te maken met de relatie tussen de mens en zijn Schepper. Uit het scheppingsverhaal weten we dat alles wat God gemaakt had “zeer goed” was. Het kroonstuk van zijn schepping was de mens, die hij schiep naar “zijn evenbeeld”. De Bijbel zegt dat “God is liefde”(1 Joh.4:16). Vanzelfsprekend zijn wij niet identiek aan God, maar we lijken op hem. Hij heeft in ons eigenschappen en vermogens gelegd waardoor we een bewuste en gewilde relatie met hem kunnen hebben.

Als beelddragers van God berust onze relatie met hem op wederzijdse liefde. Maar hoe kunnen wij nu onze liefde voor God het beste in de praktijk laten blijken? Als hij het ons niet verteld had, zouden we er alleen maar naar kunnen gissen. Maar gelukkig heeft God ons zijn ‘verlanglijstje’ gegeven. Als we hem oprecht liefhebben, zullen we geen andere goden nalopen. Ook zullen we ons niet in aanbidding neerbuigen voor allerlei beelden. Vanzelfsprekend zullen we ook zijn heilige naam met gepaste eerbied gebruiken. Verder is het zijn wens dat wij elke week zullen stilstaan bij het feit dat hij zijn schepping in zes dagen heeft voltooid en voor ons de zevende dag als rustdag apart heeft gezet: “Houd de sabbat in ere, het is een heilige dag…. die gewijd is aan de Heer uw God; dan mag u niet werken…” (Exodus 20:8-11). Als wij Gods liefde willen beantwoorden, zullen we ons aan deze vier regels houden. Als wij ook liefde aan onze naaste willen betonen, hebben we daarvoor de andere zes geboden als richtlijn. Onze liefde ten opzichte van God wordt dus zichtbaar in het houden van zijn Tien Geboden.

Zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament is de relatie tussen God en de mens gefundeerd in de liefde. God is liefde én hij is onveranderlijk (Jak.1:17). Maar de mens is vaak wispelturig. Zo zien we dat de Heer ons van tijd tot tijd weer aan dat fundamentele beginsel moet herinneren. Ten tijde van het Oude Testament was de boodschap van Mozes aan het volk Israël: “Heb daarom de Heer lief met hart en ziel en met inzet van al uw krachten” (Deut.6:5). Ten opzichte van de medemens mochten ze geen haat hebben of wrok koesteren: “Heb je naaste lief als jezelf. Ik ben de Heer” (Lev.19:18). Ook in het Nieuwe Testament leert onze Heer dat liefde tot God tot uitdrukking komt in het houden van zijn geboden. Hij wijst de Farizeeën erop dat Mozes het “grote en eerste gebod” en “het tweede daaraan gelijk” van God heeft ontvangen (Mat.22:34-40). De apostel Johannes had goed begrepen dat de relatie tussen God en de mens bestaat uit liefde van Gods kant en wederliefde van onze kant: “God is liefde. Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem….  Wij hebben lief, omdat God ons het eerst heeft liefgehad ” (1 Joh.4:16,19). Door de eeuwen heen is de liefde van God voor ons, en onze wederliefde tot hem, de basis geweest van de relatie tussen de Schepper en zijn “evenbeeld”.

In de hemel wordt God geëerd en geprezen voor zijn liefde en scheppingsmacht. In de Openbaring lezen we dat Johannes in geestvervoering werd meegevoerd naar de hemelse troonzaal. Daar hoort en ziet hij hoe de wezens die rondom de troon van God staan hem “lof, eer en dank” brengen voor de verlossing van zondaren door het bloed van het Lam (Openb.5: 8-10). Onder hen bevinden zich de “vierentwintig oudsten”. Zij prijzen God omdat hij alles geschapen heeft: “U komen alle lof, eer en macht toe, Heer, onze God, want u hebt alles geschapen: uw wil is de oorsprong van alles wat er is” (Openb.4:10-11). De eer en aanbidding die God in de hemel ontvangt, komen hem als Schepper ook toe hier op aarde.

God richt een oproep tot zijn schepselen op aarde om zich aan te sluiten bij de lofprijzing van de hemelbewoners. Kort voordat de grote strijd tussen goed en kwaad haar einde nadert, richt God nog éénmaal een oproep tot deze wereld om hem als Schepper te erkennen. Johannes ziet dit in een van zijn visioenen: “Toen zag ik opnieuw een engel, die hoog in de lucht vloog… Luid riep hij: Heb ontzag voor God en geef hem eer… Aanbid hem die hemel en aarde, zee en waterbronnen geschapen heeft” (Openb.14:7). De boodschap van deze engel is een directe verwijzing naar het scheppingsverhaal uit Genesis. Het is tevens een indirecte verwijzing naar het vierde gebod.

Waarom miljoenen christenen de sabbat als rustdag houden? Zij realiseren zich dat onze liefde tot God niet volledig tot zijn recht kan komen als we ons slechts houden aan negen van de tien geboden. Ook het vierde gebod hoort erbij. Ten eerste erkennen zij door het vieren van de sabbat openlijk het gezag van God als Schepper van hemel en aarde. Ten tweede, wie zegt dat hij God liefheeft, moet zich aan zijn geboden houden. Eén van die geboden is het sabbatsgebod. Om deze twee redenen hebben al deze christenen gekozen voor de sabbat als rustdag. In die keuze weten zij zich bevestigd door de oproep van de engel uit Openbaring 14:7. Sabbatvieren is daarom voor miljoenen christenen een teken van hun eerbied voor en liefde tot God, de Schepper van hemel en aarde.

Laurens Joosse, december 2018

naar de beginpagina

Glowfolder

Voor velen lijkt mijn zaterdagse kerkgang niet in overeenstemming met de christelijke zondagtraditie. Zij vragen zich af hoe ik zo in de war kan zijn om op de ‘verkeerde dag’ te gaan. Waarom kies ik, en miljoenen met mij, dan voor de zaterdag boven de zondag? Denk eens na over deze drie redenen, die u mogelijk zullen verrassen.

Eerste reden: Gods woord

Ik ga op zaterdag naar de kerk omdat het Bijbels is en zondagviering niet. Hoewel God iedere dag aanbidding verwelkomt, heeft Hij de zevende dag apart gezet als een speciale rustdag. Deze dag wordt Sabbat genoemd en komt overeen met zaterdag. Zij werd aan de mensheid gegeven bij de schepping, ongeveer 2.000 jaar voor het ontstaan van het Joodse volk (Genesis 2:1-3). Jezus zei, dat de Sabbat voor de mens gemaakt was, niet alleen voor de Joden (Markus 2:27).Lees verder→