Geschiedenis van de sabbat
Aangeprezen door de rust en de zegen van de Schepper, werd de Sabbat door Adam, tijdens zijn periode van onschuld, in de heilige Hof van Eden gehouden. In Adams gevallen staat, waarin hij overigens wel berouw had, nadat hij was verdreven van het grondgebied waar hij zo gelukkig geweest was, hield hij ook de Sabbat. De Sabbat werd gehouden door alle aartsvaders, van Abel tot de rechtvaardige Noach, tot op Abraham, tot op Jakob. Toen het uitverkoren volk in Egypte in slavernij verkeerde, verloren veel mensen in het midden van de heersende afgoderij hun kennis van de wet van God. Maar toen de Heer Israël bevrijdde, verkondigde Hij Zijn wet met een ontzagwekkende grootheid aan de verzamelde menigte, zodat ze Zijn wil leerden kennen, en Hem zouden vrezen en gehoorzamen.
Doel van de sabbat
“In het begin schiep God de hemel en de aarde.” “Toen God op de zevende dag Zijn werk, dat Hij gedaan had, voltooid had, rustte Hij op de zevende dag van al Zijn werk, dat Hij gedaan had. En God zegende de zevende dag en heiligde die, omdat Hij daarop gerust heeft van al Zijn werk, dat Hij als Schepper gedaan had.” Genesis 1: 1 en 2: 2 – 3.
God maakte de Sabbat tegelijk met de Schepping, nadat Hij de wereld en alles wat daarop is had gemaakt. God rustte (Hebr.: letterlijk: hield Sabbat) op de Sabbat en zegende deze en verklaarde die heilig. (Hij zette deze apart voor heilig gebruik.)
“En Hij zei tegen hen: De sabbat is gemaakt ter wille van de mens, niet de mens ter wille van de sabbat.” Markus 2: 27
De sabbat is Gods autoriteit
Hebt u zich ooit afgevraagd hoe het komt dat de meerderheid van de christenen niets speciaals meer ziet in die zevende dag? De verplaatsing van de heiligheid van de sabbat naar de zondag, beter gezegd, het proberen daartoe, was door de profeet Daniël voorzegd in Daniël 7:25. Er zou een macht opstaan die erop uit zou zijn (Gods) tijden en wet te veranderen (zie hoofdstuk 21 uit het boekje 'Een sabbatsreis van Genesis tot Openbaring). Gods kinderen weten echter, dat een mens, hoe machtig en invloedrijk hij ook is, nooit in staat zal kunnen zijn Zijn wetten te veranderen.
God heeft de sabbat gemaakt tot het teken van Zijn soevereiniteit en Zijn scheppingsmacht. Door de sabbat weet de mens wie de ware God is, die hem heiligt en aan wie hij verering en gehoorzaamheid verschuldigd is (Ezechiël 6 en 20). De zondag is een teken van de macht die het nodig heeft gevonden Gods wet te veranderen, vanwege zijn zelfbenoemde titel van plaatsvervanger van Christus.
Sabbatviering afgeschaft?
Er zijn twee tekstgedeelten die vaak worden gebruikt om te stellen dat sabbat vieren niet meer hoeft. De eerste is:
Kolossenzen 2:16-17: “Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat, dingen die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is.” Dit tekstgedeelte gaat om schaduwen en ceremoniën, die wezen naar de komende Gezalfde en waarvan Christus de belichaming geworden is (zie ook: Hebreeën 8:4-5; 9:9). De wekelijkse zevende-dags sabbat is nooit een ceremonie geweest, want de Wet der Tien Geboden is geen ceremonie waarachter een diepere betekenis schuilgaat. De sabbat heeft zijn oorsprong in Eden, vóór de zondeval, in feite op de zevende dag van deze aarde, toen er nog geen sprake was van schaduw. De sabbat van de Tien Geboden is dus niet de schaduw, waar deze tekst naar verwijst.
De wet en gehoorzaamheid
Is gehoorzaamheid domweg je aan de regeltjes houden?
De wet en de genade strijden niet met elkaar. Ze werken volmaakt samen. De wet leert zonde kennen, de genade bevrijdt van de zonde. De wet is de wil van God. Genade is de kracht om de wil van God te doen. We gehoorzamen de wet niet, ten einde gered te kunnen worden, maar omdat we gered zijn.
Daden van gehoorzaamheid vormen de ware toetssteen van de liefde. Daarom zijn ze zo noodzakelijk in het leven van een ware gelovige. Geloof zonder de werken is dood. (zie Jakobus 2: 20) Geen enkele man heeft ooit het hart van een lief meisje veroverd met woorden alleen. Als daar geen bloemen zouden zijn bijgekomen, geen daden die zijn toewijding aan haar lieten zien, geen liefdesgeschenken – dan zouden de meeste mannen nog steeds op zoek zijn naar een levensgezellin. Jezus zegt: “Niet ieder die tegen Mij zegt: Heere, Heere, zal binnengaan in het Koninkrijk der hemelen, maar wie de wil doet van Mijn Vader, Die in de hemelen is.” Mattheüs 7: 21.
Is de wet vervuld?
Vaak ontstaat er een discussie over het wel of niet moeten houden van de wet. Er wordt gewezen op het feit dat deze slechts voor de Joden was, anderen zeggen dat er een nieuwe wet voor in de plaats is gekomen 'het nieuwe verbond' of een term die we vaak tegenkomen is: Jezus heeft de wet vervuld. (zie ook het artikel de wet aan het kruis genageld)
Matteüs 5:17-20 is hier duidelijk in: “Meent niet, dat ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om te vervullen. Want voorwaar, Ik zeg u: Eer de hemel en de aarde vergaat, zal er niet één jota of één tittel vergaan van de wet, eer alles zal zijn geschied. Wie dan één van de kleinste der geboden ontbindt en de mensen zo leert, zal zeer klein heten in het Koninkrijk der hemelen; doch wie ze doet en leert, die zal groot heten in het Koninkrijk der hemelen.
Om meer duidelijkheid te krijgen over de wet staat hier een schema over de verschillende wetten: de ceremoniële wet (de 10 geboden) en de zedenwet (de wetten van Mozes).
De wet aan het kruis genageld?
Deze uitdrukking wordt nogal eens gebruikt. Wat bedoelt men daarmee? Een andere uitdrukking met de zelfde strekking is dat de wet is vervuld en we niet meer onder de wet leven. In beide gevallen zit daar de gedachte achter dat de wet niet meer geldig is, dat de wet niet meer gehouden behoeft te worden. Over welke wet(ten) heeft men het? In de eerste plaats wordt er gewezen naar de 10 regels of geboden die zijn opgetekend in Exodus 20 en Deut. 5 Ook wel de morele wet genoemd. Daarnaast heeft men de ceremoniële wet die alle regels in de offerdienst voorschreef. Deze waren een voorafschaduwing van het offer dat Christus bracht en zijn in Hem vervuld en niet meer van toepassing. Ook zijn er nog allerlei gezondheidsvoorschriften. Het boek Leviticus geeft hier meer inzicht in. We zullen ons voornamelijk in deze studie bezig houden met de 10 geboden omdat bovengenoemde uitdrukkingen nagenoeg altijd hier op gericht zijn.
Hoe zit het met de zondag?
In het christelijke geloof staat Jezus Christus centraal, geen doctrine, geen dode leerstelling, maar de mens geworden Zoon van God, die van eeuwigheid tot eeuwigheid bestaat. Jezus sprak: “Eer Abraham was, ben Ik”. (Joh.8: 58 vgl. Joh.1:1 en 17:5,24; Micha 5:1; Jes.9:5). De liefde tot God is in het Christelijke geloof het basis element. “Dit is het eerste en het grootste gebod. En het tweede daaraan gelijk, is: “U zult uw naaste liefhebben als uzelf’. (Mat.22:38,39).
Maar, wat betekent dat eigenlijk: `liefde tot God’? De liefde, tot God vloeit voort uit het feit, dat God ons eerst liefgehad heeft. “Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebben”. (Joh.3:16; 1.Joh.4:9,10,19).
Een dag om nooit te vergeten
Er zijn nog steeds, ook in Nederland, verschillende organisaties die allerlei activiteiten ondernemen om de zondagsrust te bevorderen. Zij komen vooral in het geweer als opnieuw ergens een stukje zondagsrust dreigt te worden opgeofferd aan de wil van de meerderheid van de bevolking. Zo deden zich jarenlang in bepaalde plaatsen verhitte discussies voor over de vraag of het plaatselijk zwembad op zondag geopend of gesloten moet zijn. De verdedigers van de zondagsrust beroepen zich op de Bijbel. Daarin staat toch immers dat God een rustdag heeft ingesteld die geheiligd moet worden! En het heiligen van de zondag is wel het laatste waaraan een meerderheid van de bevolking schijnt te denken. De zondag is een dag van uitslapen, recreatie en vermaak bij uitstek geworden. Maar ook al moeten ze iedere keer weer opnieuw een stukje terrein prijsgeven, de strijders voor de zondagsrust geven hun pogingen niet op.
De Juistedag aanbidden
Wat maakt het uit welke dag je aanbidt?
Het merkteken van het ‘beest’ versus zegel van God
Tijdens het concilie van Trente werd onderstreept, dat door de vervanging van de sabbat op de zevende dag van de week door de zondag duidelijk wordt aangetoond, dat de kerkelijke traditie boven het gezag van de Schrift staat. En in tal van officiële kerkelijke publicaties is het steeds weer herhaald: de katholieke kerk heeft de zondagsviering ingesteld ter vervanging van de sabbatviering.
Het vierde gebod is dan ook, zoals we al zagen, een bijzonder gebod. Het verwijst naar het absolute gezag dat God als de Schepper en Herschepper over het mensdom uitoefent. Daarom is het veranderen van dit vierde gebod in feite niets minder dan een hooghartige ontkenning van Gods soevereiniteit. Het is een niet mis te verstaan signaal van opstand tegen het oppergezag van God.
"Wat maakt het nu verder uit, of je nu de ene dag viert of de andere? Als je maar eens in de zeven dagen een dag aan God wijdt. God kan toch niet zo kleinzielig zijn, dat Hij het de mensen kwalijk zou nemen als ze zijn rustdag 24 uur opschuiven?" Dit soort argumenten wordt vaak als excuus aangevoerd als men de viering van de zondag wil verdedigen.
De profetie van Daniël 7 geeft een onomwonden antwoord op dit soort povere excuses: Gods gezag staat op het spel.
Gods wet en het nieuwe verbond
Sommige christenen zijn van mening dat de wetten van God alles te maken hadden met het Oude Verbond en met het Joodse volk.
Onder de principes van het Nieuwe Verbond zou een andere periode zijn aangebroken van ongebondenheid aan allerlei wetten en regels.
Wat betreft de offerwetten, ceremoniën en symbolen die op de komst van Christus wezen als het volmaakte offerlam Gods, is het volkomen duidelijk dat dit alles zijn vervulling in Christus heeft gevonden.
Maar wat betreft Gods wet der tien geboden en de voorschriften die met de gezondheid van de mens te maken hebben, evenals ook de regels voor ondersteuning van de armen en van Gods werk op deze aarde, dienen wij ons af te vragen of die geboden en wetten met de komst van Christus ook zijn vervuld en vervallen zodat wij vrij daarvan zijn onder het Nieuwe Verbond. Er zijn een aantal christenen die duidelijk deze mening zijn toegedaan.
Maar is dit inderdaad wat de Bijbel ons leert?
Teksten over de sabbat
Jesaja 66: 23 (NBG)
“En het zal geschieden van nieuwe maan tot nieuwe maan en van sabbat tot sabbat, dat al wat leeft zal komen om zich voor mijn aangezicht neer te buigen, zegt de HERE.”
Genesis 2: 1 – 3
“Zo zijn de hemel en de aarde voltooid, en heel hun menigte. God voltooide op de zevende dag Zijn werk, dat Hij gemaakt had. Hij rustte op de zevende dag van al Zijn werk, dat Hij gemaakt had. En God zegende de zevende dag en heiligde die, want daarop rustte Hij van al Zijn werk, dat God schiep door het te maken.”
Exodus 20: 8 – 11
“Gedenk de sabbatdag, dat u die heiligt. Zes dagen moet u arbeiden en al uw werk doen, maar de ze-vende dag is de sabbat van de HEERE, uw God. Dan mag u geen enkel werk doen, u niet, uw zoon en uw dochter niet, uw slaaf en slavin niet, uw vee niet, en niet de vreemdeling, die binnen uw poorten is. Want in zes dagen heeft de HEERE de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag. Daarom zegende de HEERE de sabbatdag, en heiligde die.”
Moeten wij de Levitische feesten vieren?
Wat betekent de belangrijke plaats die de feesten en festivals van het Oude Testament innemen vandaag voor christenen? Hoe moeten we als we de geldigheid van de sabbat op de zevende dag erkennen, de Levitische feesten beschouwen?
Argumenten pro en contra viering van de feesten duiken de laatste tijd in kerkelijke kringen op. Daarom verdient dit vraagstuk onze aandacht. Dit artikel beoogt de zaak in twee delen te behandelen. Het eerste deel zal vijf argumenten behandelen die algemeen gebruikt worden met betrekking tot het vieren van de feesten:
(1) de pedagogische waarde van de typologische uitleg van de feesten,
(2) het nut van de nadruk op het historische verband tussen Israëls feesten en de christelijke verkondiging;
(3) de relatie tussen de feesten en de sabbat,
Het geestelijk Israël - Dough Batcheler en Steve Wohlberg
Een opvallend feit Wij kennen de koekoek als een broed parasiet. Het vrouwtje legt haar eieren in het nest van kleinere vogels zoals de rietzanger. Deze niets vermoedende moeders broeden ze uit voeden ze en brengen de indringers groot, en wel ten koste van hun eigen jongen. Het is zielig om te zien dat een rietzanger zich dood werkt om de onstilbare honger van een koekoeksjong te stillen terwijl zijn eigen jongen die al zwak zijn door ondervoeding uit het nest worden geduwd. Een geestelijke parasiet De duivel heeft met succes een gevaarlijke leugen binnen de moderne theologie gebracht en het is ongemerkt uitgebroed en geadopteerd en ontwikkeld door de meeste evangelische kerken en deze parasiet duwt de waarheid van de bijbel terzijde met een grote verleiding. Vandaag de dag hebben miljoenen mensen over heel de wereld die geïnteresseerd zijn in de profetie hun ogen gericht op Jeruzalem. En om eerlijk te zijn, het is niet moeilijk met al het onophoudelijke nieuws dat komt uit het politieke moeras van het Midden Oosten en het bloedvergieten tussen de Palestijnen en de bevolking van Israël. Christenen speculeren constant over het moderne Israël, een herbouwde joodse tempel en een Armageddon in het Midden Oosten.