bekijk ook hier alle onderwerpen
Veelgehoorde opmerkingen die lijken aan te geven dat de sabbat niet meer telt in onze tijd, of niet op de 7e dag gehouden hoeft te worden zijn:
De wet telt niet meer, we leven nu in het nieuwe verbondIn veel christelijke gemeenschappen wordt gesteld dat ‘de wet’ zou zijn afgeschaft, omdat we nu ‘onder de genade’ leven. Daarmee wordt dan ongeveer bedoeld, dat de mensen in de tijd voor Christus precies moesten doen wat God door middel van allerlei wetten en regels had voorgeschreven, wilden ze voor hem acceptabel zijn. Ze moesten gehoorzamen en dan zou het allemaal wel in orde komen. Maar voor de mensen die leven sinds Jezus’ komst op aarde, zouden er andere regels gelden. Zij moeten geloven in Jezus en erop vertrouwen dat Hij alles voor hen in orde brengt. Zij worden niet ‘gered’ vanwege gehoorzaamheid aan wetten en regels, maar vanwege hun vertrouwen in Jezus.
Toch zijn er nog heel veel mensen die ervan uitgaan dat er een aantal onveranderlijke uitgangspunten voor een algemene moraal moet zijn: de tien geboden. Zowel joden als christenen beroepen zich op deze door God gegeven grondregels voor een liefdevolle samenleving.
Jezus, die wordt gezien als de grondlegger van het christendom, heeft zich op dit punt overigens duidelijk uitgelaten. ‘Meent niet, dat Ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om te vervullen. Want voorwaar, Ik zeg u: eer de hemel en de aarde vergaat, zal er niet een jota of tittel (wij zouden zeggen: een punt of komma) vergaan van de wet, eer alles zal zijn geschied’ (Matteüs 5:17,18). Uit het verband blijkt over welke wet Jezus het heeft (Matteüs 5:21-32).
Hij licht zijn standpunt namelijk toe door enkele voorbeelden aan te halen. Hij gaat daarbij in op het plegen van echtbreuk en het plegen van een moord. Twee voorbeelden die alles te maken hebben met de tien geboden.
In Hebreën 8 worden de kenmerken van het Nieuwe Verbond genoemd. We lezen daar heel uitdrukkelijk: “Ik zal Mijn wetten in hun verstand leggen en Ik zal die in hun harten schrijven.” vs. 10.
Onder het Nieuwe Verbond blijken er dus ook wetten te zijn. En die wetten van God spelen zo’n belangrijke rol dat ze in het verstand worden gelegd en in het hart worden geschreven. Kan dit ooit betekenen dat Gods wetten onder het Nieuwe Verbond voor verouderd kunnen worden verklaard en verdwenen zouden zijn?
Wanneer iets in het verstand wordt gelegd en in het hart wordt geschreven dan kan dat niets anders betekenen dan dat het deel moet uitmaken van ons leven. Wanneer dat niet de bedoeling zou zijn dan moeten wij deze uitdrukkingen voor zinloos en misleidend houden.
Wat voor nut heeft het om Gods wet in het verstand te hebben en geschreven in ons hart als wij niet gehouden zouden zijn om die in ons dagelijks leven in praktijk te brengen? Zoiets ongerijmds kunnen we toch niet verwachten. Neen, het Nieuwe Verbond brengt ontegenzeggelijk met zich mee dat wij in ons doen en laten ons zullen houden aan Gods wetten. Dat is het onmiskenbare doel waarom God heeft beloofd ze in ons verstand te willen leggen en in ons hart te zullen schrijven als een blijvend en normgevend principe voor onze christelijke levenswandel.
Zie: Brochure de zevende dag
Zijn de 10 geboden afgeschaft?
De wet aan het kruis genageld?
Gods wet en het nieuwe verbond
Zie: Gods wet en het nieuwe verbond
zie ook de vraag: de wet telt niet meer
Hoewel God iedere dag aanbidding verwelkomt, heeft Hij de zevende dag apart gezet als een speciale rustdag. Deze dag wordt Sabbat genoemd en komt overeen met zaterdag. Zij werd aan de mensheid gegeven bij de schepping, ongeveer 2.000 jaar voor het ontstaan van het Joodse volk (Genesis 2:1-3). Jezus zei, dat de Sabbat voor de mens gemaakt was, niet alleen voor de Joden (Markus 2:27).
Bij de schepping verrichtte God drie bewuste handelingen om de zevende dag uniek en anders te laten zijn dan de andere zes: Hij rustte, zegende en heiligde de Sabbat (Genesis 2:2,3). Dit is uiterst veelzeggend.
Waarom gaan de meeste Christenen dan op zondag naar de kerk? Het antwoord is: traditie. De Bijbel vermeldt nergens dat God de Sabbat van de zevende dag in de eerste veranderde. De enige verandering van Gods wet, die in de Schrift wordt vermeld, wordt ondernomen door een slimme aanval van binnenuit op de kerk (zie Daniël 7:25).
Deze verandering vond plaats lang nadat de discipelen gestorven waren. De geschiedenis vermeldt dat tijdens de derde en vierde eeuw een aantal Christenen de heidense aanbiddingdag, de zondag, hielden in Rome en op andere plekken waar de kerk compromissen sloot om vervolging te ontlopen. Toen de kerk in Rome in politieke macht groeide en zich ontwikkelde tot de Rooms Katholieke kerk, bekrachtigde deze officieel de zondagviering in plaats van de Sabbat. Vandaag wijst zij naar dit historisch feit als bewijs, dat haar gezag en traditie superieur is aan de duidelijke leer van de Schrift.
Hoewel God de mens de zaterdag als monument van zijn schepping schonk, kozen veel mensen voor de zondag als alternatief monument. De dag van de zonaanbidders werd omgedoopt tot dag van de christenen. Gods geschenk werd geruild voor iets waarvan de mens dacht dat het beter was!
In Gods laatste waarschuwingsboodschappen aan de wereld vinden we een oproep om de Schepper te aanbidden. “En ik zag een andere engel, die hoog aan de hemel vloog. … En hij zei met een luide stem: Vrees God en geef Hem eer, want het uur van Zijn oordeel is gekomen.
De oproep tot aanbidding in Openbaring 14: 7 brengt ons terug bij het gebod over de Sabbat, die God speciaal apart gezet heeft met een heilig doel:
“Gedenk de sabbatdag, dat u die heiligt. Zes dagen moet u arbeiden en al uw werk doen, maar de zevende dag is de sabbat van de HEERE, uw God. Dan mag u geen enkel werk doen, u niet, uw zoon en uw dochter niet, uw slaaf en slavin niet, uw vee niet, en niet de vreemdeling, die binnen uw poorten is. Want in zes dagen heeft de HEERE de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag. Daarom zegende de HEERE de sabbatdag, en heiligde die.” Exodus 20: 8 – 11.
De hele Bijbel door zien we, hoe nadruk wordt gelegd op het eerbied tonen aan de Schepper.
De verplaatsing van de heiligheid van de sabbat naar de zondag, beter gezegd, het proberen daartoe, was door de profeet Daniël voorzegd in Daniël 7:25. Er zou een macht opstaan die erop uit zou zijn (Gods) tijden en wet te veranderen (zie hoofdstuk 21 uit het boekje ‘Een sabbatsreis van Genesis tot Openbaring). Gods kinderen weten echter, dat een mens, hoe machtig en invloedrijk hij ook is, nooit in staat zal kunnen zijn Zijn wetten te veranderen.
God heeft de sabbat gemaakt tot het teken van Zijn soevereiniteit en Zijn scheppingsmacht. Door de sabbat weet de mens wie de ware God is, die hem heiligt en aan wie hij verering en gehoorzaamheid verschuldigd is (Ezechiël 6 en 20). De zondag is een teken van de macht die het nodig heeft gevonden Gods wet te veranderen, vanwege zijn zelfbenoemde titel van plaatsvervanger van Christus.
De Sabbat van de Heer draagt Zijn naam en Zijn zegel. Hij zegt:
“U moet zeker Mijn sabbatten houden, want dat is een teken tussen Mij en u … zodat men weet dat Ik de HEERE ben, Die u heiligt.” Exodus 31: 13. “Want in zes dagen heeft de HEERE de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag. Daarom zegende de HEERE de sabbatdag, en heiligde die.” Exodus 20: 11
Zie: Het teken van trouw
Wat maakt het uit welke dag je aanbidt?
Sabbat is Gods autoriteit
Kolossenzen 2:16-17: “Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat, dingen die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is.”
Dit tekstgedeelte gaat om schaduwen en ceremoniën, die wezen naar de komende Gezalfde en waarvan Christus de belichaming geworden is (zie ook: Hebreeën 8:4-5; 9:9). De wekelijkse zevende-dags sabbat is nooit een ceremonie geweest, want de Wet der Tien Geboden is geen ceremonie waarachter een diepere betekenis schuilgaat. De sabbat heeft zijn oorsprong in Eden, vóór de zondeval, in feite op de zevende dag van deze aarde, toen er nog geen sprake was van schaduw. De sabbat van de Tien Geboden is dus niet de schaduw, waar deze tekst naar verwijst.
De apostel Paulus schrijft met betrekking tot de diepgaande betekenis van Gods wet aangaande de sabbat: “Er blijft dus een sabbatsrust voor het volk van God.” Hebr. 4:9.
De betekenis van de sabbatsrust is dus niet voorbij, verdwenen of afgeschaft, neen, er blijft een sabbatsrust en die rust wordt volkomen werkelijkheid wanneer wij ingegaan zijn in het beloofde, hemelse Kanaän. Daarvan is de wekelijkse sabbatsrust een afschaduwing.
We dienen tot rust te komen van onze eigen werken en hoopvol uit te zien naar de rust in Gods Koninkrijk waar wij in volmaaktheid voor eeuwig mogen rusten in God als onze Schepper. Van sabbat tot sabbat zal Gods volk, ja, al wat leeft, opgaan om hun Schepper te aanbidden. Jes. 66:23.
De sabbat is dus niet alleen voor een bepaalde bevolkingsgroep zoals de Joden, neen, de sabbat is voor al wat leeft.
Wat betekent de belangrijke plaats die de feesten en festivals van het Oude Testament innemen vandaag voor christenen? Hoe moeten we als we de geldigheid van de sabbat op de zevende dag erkennen, de Levitische feesten beschouwen?
Argumenten pro en contra viering van de feesten duiken de laatste tijd in kerkelijke kringen op. Daarom verdient dit vraagstuk onze aandacht. Dit artikel beoogt de zaak in twee delen te behandelen. Het eerste deel zal vijf argumenten behandelen die algemeen gebruikt worden met betrekking tot het vieren van de feesten:
(1) de pedagogische waarde van de typologische uitleg van de feesten,
(2) het nut van de nadruk op het historische verband tussen Israëls feesten en de christelijke verkondiging;
(3) de relatie tussen de feesten en de sabbat,
(4) de relatie tussen het feest van de Nieuwe Maan en de sabbat, en
(5) de mogelijkheden voor betere joods-christelijke betrekkingen.
Zie verder: Moeten wij Levitische feesten vieren
Vaak hoor je dat de sabbat niet meer telt, omdat de christelijke kerk na de opstanding van Jezus, de zondag viert als gedenkteken aan Zijn opstanding.
Uit de geschiedenis blijkt dat zeker tot aan de 3e eeuw, maar ook daarna in grote delen van de wereld de sabbat gevierd werd. Geleidelijk aan is deze veranderd.
Lees hierover : Hoe zit het met de zondag?
Wanneer is de zaterdag veranderd naar de zondag?
Geschiedenis van de sabbat
Het probleem dat in deze brief aan de orde wordt gesteld, is de relatie tussen ‘het houden van de wet’ en ‘de boodschap van het evangelie’. Dit blijkt voor de gemeenten in Galatië een levensgroot probleem te zijn geworden.
In de vroegchristelijke kerk hebben we enerzijds te maken met de evangelieverkondiging door de apostelen. Zij predikten het evangelie zonder daarbij radicaal afstand te nemen van de joodse leefwijze. Die werd voornamelijk bepaald door de voorschriften van ‘de wet’ van Mozes, waarbij de besnijdenis een heel belangrijke verplichting was. Anderzijds hebben we Paulus. Na zijn bekering werd hij door God zelf onderricht over het evangelie dat hij aan de heidenen moest gaan brengen. Dat evangelie had hij aan de Galaten gebracht. Zijn verkondiging bleek vrij te zijn van de voorschriften van de joodse wet. Daarom was van hen niet geëist dat zij zich moesten laten besnijden. Maar na Paulus waren bepaalde ijveraars voor de wet hen komen opzoeken. Die hadden onder de gelovigen in Galatïe verwarring hierover gesticht. Het is dit probleem dat Paulus hier aan de orde stelt .
De grote vraag: rechtvaardiging door ‘wet én evangelie’ of door ‘alleen evangelie’?