Wat maakt het uit welke dag je aanbidt?
Het merkteken van het ‘beest’ versus zegel van God
Tijdens het concilie van Trente werd onderstreept, dat door de vervanging van de sabbat op de zevende dag van de week door de zondag duidelijk wordt aangetoond, dat de kerkelijke traditie boven het gezag van de Schrift staat. En in tal van officiële kerkelijke publicaties is het steeds weer herhaald: de katholieke kerk heeft de zondagsviering ingesteld ter vervanging van de sabbatviering.
Het vierde gebod is dan ook, zoals we al zagen, een bijzonder gebod. Het verwijst naar het absolute gezag dat God als de Schepper en Herschepper over het mensdom uitoefent. Daarom is het veranderen van dit vierde gebod in feite niets minder dan een hooghartige ontkenning van Gods soevereiniteit. Het is een niet mis te verstaan signaal van opstand tegen het oppergezag van God.
“Wat maakt het nu verder uit, of je nu de ene dag viert of de andere? Als je maar eens in de zeven dagen een dag aan God wijdt. God kan toch niet zo kleinzielig zijn, dat Hij het de mensen kwalijk zou nemen als ze zijn rustdag 24 uur opschuiven?” Dit soort argumenten wordt vaak als excuus aangevoerd als men de viering van de zondag wil verdedigen.
De profetie van Daniël 7 geeft een onomwonden antwoord op dit soort povere excuses: Gods gezag staat op het spel. Hij wil niet, dat men aan zijn heilige, onveranderlijke, volmaakte wet knoeit. Hij waarschuwde via de profetie van Daniël ervoor dat dit toch zou gaan gebeuren en liet weten dat het slecht zou aflopen met de macht die vermetel genoeg zou zijn om dit te doen: “Men zal hem de heerschappij ontnemen en hem vernietigen tot het einde” (vers 27).
